Dzisiaj Wartostrada to pieszorowerowa trasa przebiegająca nad Wartą. Nie zawsze tak było. W latach 70. najdłuższą poznańską rzekę miała otoczyć droga szybkiego ruchu z gigantycznym węzłem drogowym. Oto Trasa Piastowska!
Tym wpisem rozpoczyna się seria Plan na Poznań – unikatowy zbiór niedoszłych projektów przebudowy miasta, rozbudowy dróg czy wyburzenia zabudowy. Obejmuje zarówno niedoszłe realizacje, jak i te, które zaistniały w rzeczywistości.
Wszystko zaczęło się od nowego koryta Warty
XX wojna światowa odcisnęła piętno na Poznaniu. Wyczerpujące walki o Cytadelę spowodowały duże zniszczenia w zabudowie. Ucierpiało samo centrum Poznania, ale także m.in. Chwaliszewo. Po wojnie część budynków odbudowano lub wzniesiono coś zupełnie nowego, z kolei gruzy po innych uprzątnięto. Taki los spotkała m.in. zabudowa północnego i zachodniego Chwaliszewa. Puste działki miały poczekać na zagospodarowanie.
W latach 60. XX wieku przekopano nowe koryto Warty, a stare – zwane Zakolem Chwaliszewskim – zasypano. Przy tej okazji rozpoczęto budowę Trasy Solnej – trasy szybkiego ruchu przecinającej Stare Miasto od Ronda Śródka przez Plac Stawny do Al. Niepodległości. W tamtym czasie powstały dwie jezdnie z torowiskiem tramwajowym. Według urbanistów (np. Grażyny Kodym-Kozaczko), Trasa Solna nieodwracalnie zdegradowała tę część Poznania i przerwała istniejący przez kilka wieków ciąg zabudowy od Starego Rynku przez Chwaliszewo, Ostrów Tumski aż po Śródkę.
Plan dla kolejnych tras
„Przeprucie” poznańskiego Starego Miasta nie miało zakończyć się na Trasie Solnej. Przyjęte w 1966 i 1975 roku plany ogólnego zagospodarowania przestrzennego wskazywały na konieczność powstania dwóch kolejnych dróg szybkiego ruchu:
- Trasy Piastowskiej łączącej Naramowice z Luboniem przez ul. Szelągowską, nabrzeże Warty i ul. Piastowską,
- Trasy Piekary przebiegającej od Wildy do Winograd przez Al. Marcinkowskiego.
Obie trasy miały łączyć się z Trasą Solną. W jaki sposób? Najpierw – dla porządku – przypomnijmy sobie, jak dzisiaj wygląda rejon Trasy Solnej. To na ten podkład naniesiemy docelowy układ drogowy dla centrum Poznania.
Jak miały wyglądać Trasa Piastowska i Piekary?
Odpowiedź na to pytanie przyszła w latach 70. Biuro Planowania Przestrzennego w 1979 roku wykonało koncepcję dróg szybkiego ruchu dla północnej części Starego Miasta.
Trasa Solna miała być drogą bezkolizyjną z torowiskiem tramwajowym. Wszystkie relacje skrętne miały być bezkolizyjne, w tym przeprowadzenie tramwaju z południowej części trasy na pas między jezdniami.
Trasa Piastowska – dwupasmówka – przebiegałaby nad Wartą. Basen portowy przy ul. Szyperskiej miała przeciąć na wysokim moście. Trasa łączyła się z Tr. Solną poprzez gigantyczny węzeł drogowy otulający Chwaliszewo.
Trasa Piekary to droga o dwóch jezdniach z torowiskiem tramwajowym pośrodku. Węzeł z Trasą Solną także miał być bezkolizyjny. Trasa Piekary rozcinałaby Wzgórze św. Wojciecha i kameralne otoczenie tamtejszych kościołów.
Poznań wyglądałby zupełnie inaczej
Realizacja tego układu drogowego zmieniłaby oblicze północnej części centrum Poznania. Wiele budynków nie miałoby prawa powstać. Na Chwaliszewie nie byłoby miejsca na Nową Sienną, w okolicach Starego Rynku nie pojawiłby się Hotel Puro i budynek Jednostki Ratunkowo-Gaśniczej nr 1. Ponadto kolejne kamienice zostałyby wyburzone – w tym te stojące przy ul. Wronieckiej czy Szyperskiej.
Film z krótkim porównaniem przed-po
Dołącz do nas na Facebooku, Twitterze i Instagramie
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.